%0 Journal Article %T پیوند هستی و شناخت از منظر حکمت صدرایی و پدیدارشناسی هوسرل %J دین پژوهی و کارآمدی %I معاونت پژوهشی دانشگاه تبریز %Z 2716-9812 %A حقی, علی %A کریم زاده قراملکی, قربانعلی %A جمال پور, میکائیل %A مداین, سید محمد امین %D 2022 %\ 09/23/2022 %V 2 %N 3 %P 15-33 %! پیوند هستی و شناخت از منظر حکمت صدرایی و پدیدارشناسی هوسرل %K نفس ناطقه %K اگوی استعلایی %K مراتب ادراک %K عوالم سه گانه وجود %K اتحاد عاقل و معقول %R 10.22034/nrr.2021.47087.1092 %X موضوعات فلسفه به دو شاخه عمده مسائل مربوط به واقعیت درونی انسان و عالم خارج قابل انقسام‌اند. هر یک از فلاسفه بنابر اولویّت شخصی خود یکی از دو قسم مزبور را برگزیده­اند، اگرچه رابطه هستی و شناخت انسانی جزء یکی از مسائل اصلی دانش فلسفه محسوب می گردد لیکن کمتر فیلسوف توانایی قادر به ارائه راه حل برای تبیین مسئله مذکور شده است. صدرالمتألّهین ملاصدرا به عنوان فیلسوفی که وجود را اصیل می­داند و ادموند هوسرل به عنوان فیلسوفی که پدیدارشناسی را بر اساس آگاهی بنا کرده است، اشتهار یافته­اند. با وجود تفاوت­ها، هر دو فیلسوف، بر اساس نقش ساحت انسانی در جهت تقرّب دو سپهر مذکور گام‌های مشترکی برداشته‌اند. نوشتار حاضر در صدد نشان دادن وجوه شباهت صدرالمتألّین و هوسرل در راستای پیوند هستی و شناخت است. در این پژوهش سعی بر این است که نقش ساحت انسانی در پیوند مراتب وجودی و مراحل ادراکی در دو مشرب حکمت متعالیه و پدیدارشناسی مشخص شود. از این رو بعد از تعریف و تبیین نفس ناطقه و اگوی استعلایی[1] با روش مقایسه و تطبیق، به نقش ساحت انسانی در تبیین این مهم پرداخت شده است. نتایج به دست آمده از بررسی اندیشه­های دو فیلسوف یاد شده عبارت است از این که ساحت انسانی منزلی نیست که هستی و شناخت از روی ناچاری در آن گرد آمده باشد، بلکه ساحت انسانی خود با سیر مراحل وجودی مراتب ادراکی متناسب را کسب و هستی و شناخت را در خود حاضر کرده است و در این راستا به علم یقینی دست یافته است. [1]. Transcendental Ego. %U https://nrr.tabrizu.ac.ir/article_13564_762e3dd724611683ebbc95f20ee52b94.pdf