پاسخ به انگاره ناروا بودن نهی از منکر زنان بی‌پروا در مسأله حجاب با تکیه بر روایت «إِذَا نُهُوا لَا یَنْتَهُونَ»

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه علوم اسلامی رضوی

2 استادیار رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه قم، قم، ایران

چکیده

یکی از آموزه‌های اسلامی، حفظ حجاب اجتماعی است. با این حال در جوامع اسلامی، مواردی را می‌توان دید که زنان مسلمان، نسبت به حفظ حجاب، پایبندی مناسبی ندارند. در سوی مقابل بنا بر ادله فراگیر برپایی فریضه امر به معروف و نهی از منکر، الزام آنها به حفظ حجاب، بایسته خواهد بود. اما این انگاره وجود دارد که اگر نهی‌شوندگان، نهی ناپذیر باشند، این فریضه واجب نخواهد بود. برای اثبات این انگاره به روایتی استناد شده که فرازی از آن چنین است: «إِذَا نُهُوا لَا یَنْتَهُونَ». این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با بهره از منابع إسنادی در پی اعتبارسنجی انگاره پیش‌گفته است. استناد به روایت برای اثبات عدم لزوم نهی از منکر، به دو شکل متصور خواهد بود:  فراگیر بودن تعلیل مندرج در روایت و ملازمه میان جواز نظر با عدم وجوب پوشش. اما این موارد برای اثبات مدعا ناتمام هستند. استظهار برگزیده از روایت برآمدهاز مؤلفه های ذیل است: شناخت موضوع محوری روایت، تبیین علل جواز نظر به زنان غیر مسلمان و انحصار حکم روایت به حوزه نهی از منکر فردی. دستاورد نوشتار این است که موضوع روایت، تنها منحصر به زنان غیر مسلمان بوده و حکم آن نیز با در نظر داشتن شرایطی مانند عدم تعمّد و جلوگیری از ایجاد حرج، تنها بر جواز نگاه به زنان غیر مسلمانان در جوامع غیر اسلامی رهنمون است و نمی‌توان از این روایت برای اثبات عدم وجوب نهی از منکر زنان بی‌حجاب در جامعه اسلامی بهره برد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The response to the notion of the prohibition of negligent careless women in the issue of hijab is unjustified by relying on the narrative "when they are forbidden, they do not accept"

نویسندگان [English]

  • alborz mohaghegh garfami 1
  • Fateme Ansari 2
1 razavi uni
2 Assistant Professor of Jurisprudence and Fundamentals of Islamic Law, Faculty of Theology and Islamic Studies, University of Qom, Qom, Iran
چکیده [English]

Preserving the social veil (hijab) is one of the Islamic teachings. However, in Islamic societies, we observe some cases wherein Muslim women do not adhere properly to preserving hijab. On the other hand, according to the comprehensive reasoning of practicing the duty of enjoining good and forbidding evil, it is necessary for them to preserve hijab. There is an idea that if those who are prohibited from evil do not accept such a prohibition, this duty will not be obligatory. To prove this idea, a narration is cited, a phrase of which is as follows: "'idh nuhou l yantahoun" (if they are forbidden, they will not stop). Based on descriptive-analytical method using documentary sources, this research aims to evaluate this idea. Citing the narration to prove the unnecessity of prohibiting evil will be conceived in two ways: the general reasoning contained in the narration and the connection between the permissibility of looking at and the non-obligation of veil. But these examples are incomplete to prove the claim. The manifestation chosen from the narrative is the result of the following components: recognition of the central theme of the narrative, explanation of the reasons for allowing to look at non-Muslim women, and the exclusiveness of the narration's ruling to the ​​individual prohibition of evil. The achievement of the article is that the subject of the narration is exclusive to non-Muslim women, and its verdict, regarding to conditions such as the lack of intentionality and the pervasion of causing limits, is only issued for the permissibility of looking at non-Muslim women in non-Islamic societies. Therefore, this narrative cannot be applied to prove the non-obligation of prohibiting evil of non-hijab women in Islamic society.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Hijab
  • prohibition of negativity
  • looking at careless women
  • suspension of judgment
  • non-prohibition